آفرینش پویا

ریسک یعنی احتمال هرچیزی به جز آن چیزی که انتظارش را داریم. تمایل به مخاطره پذیری یعنی پذیرش مخاطره های معتدل که می توانند از طریق تلاش های شخصی مهار شوند. در هر مخاطره یک عنصر اصلی به نام احتمال شکست در ایجاد آن نقش دارد. مخاطره هایی که کارآفرینان می پذیرند متفاوت است مثلا آنها با سرمایه گذاری مخاطره مالی را میپذیرند و با ترک شغل خود مخاطره شغلی را . عده ای کارآفرینان را عاشق مخاطره می دانند در حالیکه واقعا چنین نیست. کارآفرین شخصی میانه رو است که حساب شده مخاطره می کند. او لزوما به دنبال فعالیت پر مخاطره نیست بلکه مقدار متوسطی از مخاطره را که برای شروع فعالیت اقتصادی معمولی تلقی می شود می پذیرد و در این حد حاضر می شود پول ، امنیت ، شهرت و موقعیت خود را به مخاطره بیاندازد. آنها هرگز قمار نمی کنند بلکه در اقدام به مخاطره بسیار حساب شده  و با دقت عمل می کنند و تمام تلاش خود را به کار می بندند تا احتمالات را به نفع خود تغییر دهند. کارآفرین از جنب و جوش کارهای بزرگ لذت می برد. ولی هیچگاه دست به قمار نمی زند. او خود را درگیر ریسک های پایین نمی کند زیرا جنب وجوش کافی ندارد و از ریسک های بالا نیز دوری می کنند زیرا احتمال موفقیت درآنها پایین است. بنابراین او خواهان کارهای بزرگی است که دست یافتنی باشد. به بیان دیگر کارآفرین از انحام کارهای دشوار اما واقع بینانه با بکارگیری مهارت خود احساس خرسندی می کند. گستردگی کسب و کار سبب می شود مسائل و فرصتها نیز بیشتر و پیچیده تر شود. این رشد وتوسعه مسائل ایجاب می کند که شخص از تصمیم گیری نهراسد و تن به پذیرش ریسک دهد. شخص کارآفرین ریسک را قبول میکند و میداند که احتمال شکست نیز وجود دارد .

توانایی در گرو دانایی است. به زبان امروزی تر اگر می خواهی به موفقیت دست یابی باید اطلاعات لازم را داشته باشی این همان راه حلی است که گذشتگان ما سالها پیش به آن دست یافته اند. زندگی در عصر اطلاعات ایجاب می کند که اولا دانش لازم برای راه اندازی یک کسب و کار را به دست آوریم. ثانیا دانش خود را مدام با دانش روز دنیا تطبیق بدهیم و به آن گره بزنیم ولی به آن پایبند نباشیم زیرا می دانیم آنچه دانش فردا به ما می آموزد دانش دیروز نیاموخته است. پس رسدن به اطلاعات روز در گرو نسبی و قابل تغییر دانستن است اطلاعات دیروز است. البته کسب دانش لزوما تحصیلات دانشگاهی را ایجاب نمی کند. نمی توان تاثیر تحصیلات دانشگاهی  را در موفقیت فرد انکار کرد ولی بارها با نمونه هایی از کارآفرینان برخورد کرده ایم  که نه تنها از تحصیلات  آکادمیك بی بهره بوده اند بلکه حتی سواد خواندن و نوشتن را هم ندارند ولی در زمینه کسب و کار خود اطلاعات زیادی داشته اند. از همین روست که یک فرد کارآفرین دائما در حال کسب اطلاعات است .
 کنجکاوی و جست و جوی دائم برای دانستن و فهمیدن انرژی نهفته در وجود اوست که از طریق بانک های مختف اطلاعاتی به آن جواب مثبت داده شده است. یک فرد کارآفرین کتاب های متنوعی مطالعه می کند و فیلم هایی با مضامین گوناگون تماشا می کند روزنامه ، اینترنت ، تجربیات دیگران و هر روش دیگری راه هایی است که برای دستیابی به اطلاعات از آن استفاده می کند. اطلاعاتی که ممکن است تا آخر عمر نیز مجبور به استفاده از آن نشود .ولی می داند می تواند آنرا به افرادی  که به آن نیاز دارند منتقل کند. بنابراین خصیصه یک کارآفرین تنها جذب اطلاعات  نیست بلکه انتقال دانش و اطلاعاتی  که با مشقت بسیار به دست آورده می تواند برای او بسیار ارضاء کننده باشد .

اولین و اصلی ترین مشخصه یک کارآفرین استقلال طلبی اوست او از محیط کاری خود ناراضی است و با تجربه ای که در همان جا اندوخته است به تاسیس شرکت یا راه اندازی  کسب و کار دیگری دست می زند که بی ارتباط با فعالیت قبلی او نیست. در نتیجه مدیریت و سرپرستی  کسب و کار جدید به عهده خود کارآفرین است. راهکارهای مدیریتی  که کارآفرینان پس از استقلال از محیط کاری قبلی خود در نظر می گیرند معمولا از مدیران شرکت های دیگر متمایز است . یک مدیریت کارآفرینانه ویژگی هایی دارد که در یک شرکت با بروکراسی امروزه تعریف شده نیست. نگاه یک مدیر کارآفرین به کارکنان و شرکت نیز با نگاه سایر مدیران بسیار متفاوت است. او آنها را با توجه به افکار و اندیشه های بکر و کارآمدی که دارند همانند معدن استخراج نشده ای می پندارد که باید راهی برای دستیابی به گنجینه وجودی هر کدام از آنها بیابد. اینگونه است که در یک کسب و کار کارآفرینانه  ارزش یک انسان به درستی حفظ می شود و زمینه شکوفایی استعدادهای او فراهم می گردد. بیشتر کارآفرینان ساعات زیادی از روز را کار می کنند اما رضایت خاطر آنان زمانی فراهم می  شود که با وجود محدودیت های اقتصادی و محیطی خود تصمیم می گیرند و کارها را به شیوه خود انجام می دهند. طبق برنامه عمل می کنند و سودی را که خود ایجاد کرده اند برداشت می کند. بطور کلی مدیریت کارآفرینانه ناشی از دستیابی فرد به نوعی بصیرت در مورد انسانها ، شرایط و مسائل اطراف است. نوعی نگرش که او را به مدیریت تمامی این عوامل برای رسدن به هدف خاص که همانا تولید و خدمت است سوق میدهند. مطمئنا در برخورد با مدیر کارآفرین تفاوت های بارزی را میان او و سایر مدیران غیر کارآفرین می توان یافت.

کارآفرین میداند که هیچ تغییری بدون تلاش و پافشاری حاصل نمی شود و به آسانی میسر نمی گردد . او معتقد است که نیروی اراده می تواند  فکر را تحت فرمان و تسلط خود قرار دهد. برای تمرز به کمی تمرین نیازمندیم. تلاش همواره با اراده کارآفرین توام است و او به این باور رسیده است که قطعه مشترک تمام موفقیت ها تلاش و پشتکار است و استعداهای بزرگ بدون  مقاومت  و ایستادگی در راه رسیدن به آن  نا فرجام می ماند. پس برای رسیدن به آمال و ایده ها  به جز قریحه و استعداد عامل تعیین کننده دیگری نیز مورد نیاز است و آن ایستادگی در راه هدف است. اگر شخصی اراده کند خواهد دید که موانع یک به یک از پیش پایش برداشته می شوند و اهدافی که ابتدا دست نیافتنی جلوه می کرد در دسترس قرار خواهد گرفت. رمز کار در این است که هدف پیوسته در مقابل چشم آدمی مجسم باشد و فرصتی به دلیل ضعف اراده از دست داده نشود. افرادی که اراده بالایی دارند  این ویژگی ها را دارند :اعتماد به نفس ، اعتقاد به کنترل سرنوشت خود ، اعتقاد به اینکه موفقیت بیشتر حاصل تلاش بیشتر است.« پشتکار خصیصه ای بزرگ در انسان است. این خصیصه در همه انسانها نهفته است. در کودکی هنگامیکه راه رفتن را می آموختیم ازخود پشتکار نشان می دادیم بارها و بارها به زمین می خوردیم  ولی دوباره بلند می شدیم و دوباره می کوشیدیم تا اینکه موفق شدیم. ما بیشتر پیشرفت های خود را مدیون  تلاشمان هستیم. هیچ چیزدر این دنیا جای پشتکار را نمیگیرد حتی استعداد . زیرا دنیا پر از آدم های با استعداد ناموفق است حتی تحصیلات هم جای تلاش را نمی گیرد. آدم های تحصیل کرده ی ناکارآمد زیادند. پشتکار و تصمیم قدرت اصلی رسیدن به موفقیت هستند » .

شاید عجیب به نظر برسد که کارآفرینان و افراد موفق در حوزه اقتصاد از افکار خاصی برخوردارند. آنها در مسیر رسیدن به اهداف کوتاه مدت خود  به نتایجی می رسند که نگرش آنها را به وقایع اطراف شکل می دهد  و آنها به نوعی از ایدئولوژی مدیریتی دست می یابند  که دلیل موجه بسیاری  از اعمال بظاهر عجیب آنهاست . ممکن است اعمال عجیب وتعرف نشده ای ار آنان ببینید و از عهده  توجیه آنان بر نیایید و با خود بیاندیشید که کارآفرینان کارهایی غیر طبیعی انجام می دهند ولی در واقع پایه و اساس کارهای آنان بر عقایدی است که بر اساس تجربه به  آن دست یافتند. نوع نگرش کارآفرینان  و عقاید پایه ای آنها سبب می شود مثبت نگر باشند و در عین حال واقع گرا بیندیشند. نوع دوست باشند ولی بیش از هر کسی  برای خود احترام قائل شوند. به ماوراء اعتقاد داشته باشند  ولی برای کسب ثروت تلاش کنند هر حادثه و رویدادی را در جهان نتیجه اعمال خود انسانها بدانند که به شکلی دیگر به آنها رجوع کرده است. بنابر این به فکر دستیابی به خیر مطلق هستند و در جهت رسیدن  به آن از نیکی به انسانها غافل نمی مانند و با این حس خیرخواهی  خود را در معرض تمام نیکی ها قرار می دهند. آنها می دانند که قدرت و فیض ، یک منبع لایتناهی  که همه موجودات از تمام جهات به آن نیازمندند و موجودیت خود را از او میگیرند ولی برای رسیدن به هر موفقیت نهایت تلاش را ازخود نشان می دهند. آنها معتقدند که در دنیا هیچ خیر وشری بدون پاسخ نمی ماند. پس از آسیب رساندن به دیگران حذر می کنند و طالب افتاده فیض اند. در نظر کارآفرینان شکست در این جهان وجود ندارد .

ایده : یکی از مسائلی که می تواند یک کارآفرین را ذوق زده کند و به هیجان آورد رسیدن به یک فکر و ایده جدید است. محصولی جدید ، راهی نو ، طرحی تازه و کاری متفاوت میتواند در آن ایجاد انرژی کند  و آنها را برای رسیدن به نمونه عینی  یک ایده ذهنی برانگیزد . کارآفرینان معمولا برای آنحام کارهای خود از ایده های نو کمک می گیرند. ممکن است این ایده و طرح جدید زاییده ذهن خود کارآفرین باشد. در غیر اینصورت از ایده های کارکنان خود کمک می گیرند و به استقبال نظرهای بدیع آنان می روند . به بیان دیگر  مهارت ویژه یک کارآفرین اولا توانایی شناسایی افرادی است که ایده های بکر و عملی را در ذهن دارند. ثانیا توانایی ایجاد فضایی مساعد برای پرورش طرح های آنان است. بدین ترتیب سازمانی که با مدیریت یک فرد کارآفرین فعالیت می کند مرکزی برای رشد و پرورش استعدادها و ایده های ناشناخته  است. ایده هایی که بعضا عجیب و مضحک به نظر می رسند. کارآفرینان بر روی همه این ایده ها  سرمایه فکری ، زمانی و مالی می گذارند تا شکوفا شوند. حتی بسیاری از کارآفرینان بر این باورند که یک ایده موفق آن است که در ابتدا اعجاب همگان را برانگیزد وحتی آنان را به خنده وا دارد .دیروز زود است و  فردا دیر ، همین امروز ، همین ساعت و همین لحظه!!!

چكیده :

(مطالعه‎ موردی: روستای كندوان و اسكندان شهرستان اسكو)

چكیده :

یکی از ویژگی های بارز کارآفرینان اعتماد به نفس آنها می باشد . آنها معتقدند که می توانند انتظاراتی را که مردم از آنها در محیط کار و خانه دارند برآورده نمایند . به بیان دیگر آنها امکان موفقیت خود را بیش از آن چیزی که واقعیت دارد  در نظر می گیرند . هنگامیکه كسب و كار جدیدی به آنها پیشنهاد می شود ، حتی اگر از توانایی خود اطمینان نداشته باشند اول آنرا قبول می کنند  و سپس به دنبال راه حل می گردند . کارآفرینان هنگامی كه نمی دانند که به  چه شکل می توانند کاری را انجام دهند برتوانایی خود متکی می شوند و معیارهای بالایی را برای  انتظاراتی که از آنها می رود در نظر می گیرند . به همین دلیل  دیگران به آنها اعتماد می کنند و معمولا از آنها نظر می خواهند . همین حس خود باوری در کارآفرینان است که حس استقلال طلبی  وریسک پذیری  آنان  را تقویت میکند و تمام فعالیت های پر مخاطره آنان را پشتیبانی می کند . خود کارآفرین نسبت  به تواناییها واستعدادهای خود نگرش مثبتی دارد . او به قابلیت های خود کاملا معتقد است . این دیدگاه یعنی مثبت نگری ، باعث افزایش اعتماد به نفس در کارآفرین و همکاران او می شود و همدلی و صداقت و امید را در سازمان ایجاد می کند و باعث کاهش تنش استرس و تعارض و تضاد می شود . به بیان دیگر « خودباوری یعنی  تمایل به اینکه خود را فردی  شایسته رو در رویی با کشمکش های اساسی زندگی ولایق شادی ها بدانیم ». بنابراین خودباوری از دو بخش تشکیل شده است . اول کارآمدی شخصی که عبارت است از اعتماد به توانایی های خود برای اندیشیدن ، یادگرفتن ، انتخاب کردن و عمل نمودن مناسب و دوم عزت نفس که اعتقاد داشتن به حق خویش برای شاد بودن است ، اعتقاد به اینکه دست یابی به اهداف، موفقیت ، دوستی ، احترام ، عشق وانحام موفقیت آمیز امور در شأن ماست.

تعدادی از محققان گزارش نموده اند که کارآفرینان معمولا در مورد کاری که به عهده می گیرند قبلا تجربه داشته اند . تجربه کاری در فعالیت اقتصادی عامل مهمی در موفقیت است . این موضوع چندان هم شگفت آور نیست زیرا کوپر دریافت که حداقل  بیش از 97 درصد شرکت های جدید که در زمینه هایی با فناوری بالا فعال هستند حداقل یکی از موسسان آن قبلا در همان صنعت کارکرده و تقریبا 85 درصد شرکت های جدید دارای کالا یا خدمات اولیه بوده اند که در آنها از تجربه فنی قبلی موسسات استفاده شده است. از این رو اکثر کارآفرینان جدید دارای تجربه قبلی بوده اند.البته بحث تجربه کاری زمانی گسترده تر را نیز دربر می گیرد.به عبارتی دیگر آن گونه که ثابت شده است,اغلب کارآفرینان  وشخصیت های برجسته اقتصادی فعالیت اقتصادی خود را ازسنین پایین واغلب از دوران کودکی آغاز کرده اند . آنها با روش های خرید و فروش و ارتباط با افراد مختلف با ویژگی های متفاوت آشنا شده اند و به خوبی به اسرار موفقیت در کسب وکار واقف اند.شواهد کافی نشان می دهد صفات کارافرینی  در نتیجه آموزش دوران کودکی ، استقلال ، اتکا به خود و قرار گرفتن در معرض ارزش های فرهنگی  مرتبط با کار وصنعت پرورانده می شود.والدین اینگونه افراد اغلب از فرزندان خود انتظار دارند  که میان سنین شش و هشت سالگی تا اندازه ای استقلال از خود نشان دهند ، خود انتخاب کنند و کارهایی نظیر رفت و آمد در محله و مراقبت از خود در خانه و بیرون را بدون کمک دیگران انجام دهند . به مرور زمان  این کودکان وارد فعالیت های اقتصادی می شوند و آداب معامله و فروش و بازار یابی را ازهمان ابتدا فرا میگیرند و بکار می برند.

نیاز به توفیق : تمایل به انجام کار در استانداردهای عالی جهت موفقیت در موقعیت های رقابتی .

کارآفرینی فرایندی است که طی آن محصول یا خدمت جدید با نوآوری وخلاقیت به بازار ارائه شود و این کسب و کار مدام در حال رشد و ترقی باشد .
کارآفرین کسی است که فعالیت اقتصادی کوچک و جدیدی را پایه گذاری کند .
وجه اشتراك تعاریف كارآفرینی :
1- کارآفرینان ارزش ها را تغیر می دهند وماهیت آن را دچار تحول می کنند
2- کارآفرینان برای فعالیت خود به سرمایه نیاز دارند.مخاطره پذیرند. اما هیچگاه سرمایه گذار نیستند . آنها مخاطره ای را می پذیرند که لازمه هر فعالیت اقتصادی است
3- کسانیکه بتوانند به درستی تصمیم گیری کنند می توانند کارآفرین باشند
4- کارآفرین تغییر را مغوله ای سالم و هنجار می داند .
5- کارآفرینی یک رفتار است نه یک صفت خاص در شخصیت افراد.

چكیده : 

چكیده : 

جهت دانلود متن كامل مقاله كلیك نمایید .

چكیده : 

كارآفرینی شخصی است كه بطور فعالانه در جستجوی ایده می باشد و ممكن است اولین كسی باشد كه فرصت را شناسایی می كند و در حقیقت محیط بطور مستقیم و غیر مستقیم منبع تمامی ایده هاست .

موفقیت كسب و كار تحت تاثیر ویژگیهای محیطی خاص می باشد كه امكان پذیری كسب و كار را تحت تاثیر قرار می دهد و این ویژگی های محیطی شامل پیشرفت های تكنولوژی و تقاضای مطلوب می باشند .

چكیده : 

چكیده :

برگرفته از سخنان دکتر کرمی که توسط آقای مهدی یاراحمدی گردآوری شده است .
خلاصه سخنان و نکات :
اصل موفقیت كارآفرینی شامل ، همگام بودن با تغییرات جهانی ، كسب و كارگرا بودن ، بازار گرا بودن مدیریت استراتژیك ، دانایی ، نوآوری و رشد بوده و روند تغییرات اساسی در محیط عصر حاضر را ، حركت از جامعه صنعتی بسوی جامعه اطلاعاتی ، از تكنولوژی نیرو افزا به تكنولوژی دانش افزا ، از اقتصاد ملی بسوی اقتصاد جهانی و از تمركز به عدم تمركز می باشد .
نیازهای سازمانی كارآفرینان ، نیاز به در اختیار داشتن « منابع آزاد » و بدون كنترل و پاسخگویی جهت استفاده در طرحها و ایده های نو شخصی ، نیاز به اطلاعات به موقع ، موثق ، نیاز به اخذ سریع نتیجه كار و عمل خود ، نیاز به آموزش ، نیاز به سرعت عمل و نیاز به كار مفرّح دانست و كارآفرینان سازمان را عامل كاهش بوروكراسی اداری ، نوآوری و روان كننده تغییر ، تحریك و تشویق حس رقابت ، مهیا كردن عوامل تولید ، و عامل ساماندهی منابع و یكپارچگی و ارتباط بازارها می باشند .

خلاقیت عامل مهمی در كارآفرینی می باشد و خلاقیت توانایی خلق فكرهای جدید كه این فكرها ممكن است به محصولات یا خدمات جدید نیز منجر شوند .

كارآفرین فردی است كه فعالیت اقتصادی كوچك ، جدید و متعلق به خود را شروع می نماید او ارزشها را تغییر می دهد و ماهیت آنها را دچار تحول می نماید . كارآفرینان برای فعالیت خود به سرمایه نیاز دارند ، اما هیچگاه سرمایه گذار نیستند . آنها ریسك می پذیرند ، البته ریسكی كه لازمه هر فعالیت اقتصادی است .

تمایل به مخاطره پذیری از عوامل ریسك در امر كارآفرینی بشمار آمده و تمایل به مخاطره پذیری عبارت است از پذیرش مخاطره های معتدل كه می توانند از طریق تلاشهای شخصی مهار شوند . هنگام در نظر گرفتن هر گونه مخاطره ، دو عنصر در ایجاد این مفهوم نقش دارند ، یكی سطح درك فرد كارآفرین از مخاطره در آغاز هر فعالیت پر مخاطره و دیگری امكان احتمالی مشهود شكست در صورت ناموفق بودن آن فعالیت است .

اصل توفیق طلبی در كارآفرینی : نیاز به توفیق عبارت است از تمایل به انجام كار در استانداردهای عالی جهت موفقیت در موقعیتهای رقابتی . افراد با نیاز به توفیق بالا مایل هستند تا همواره در چالش باشند و در راه رسیدن به اهداف قابل دسترسی و همچنین نسبت به عملكرد خود به بازخورد مكرر و منظم زمانی نیاز دارند . این افراد ترجیح می دهند تا شخصا مسئولیت حل مشكلات ، تعیین اهداف و دستیابی به آنها از طریق تلاش شخصی خود را به عهده بگیرند.

تحصیلات نقش بزرگی در كارآفرینی و حتی موفقیت كارآفرینان ندارند . اكثر كارآفرینان از تحصیلات پایین برخوردار بوده اند و بیشتر آنها فاقد تحصیلات دانشگاهی هستند .

  اکثر ما ژاپنی‌ ها را موجوداتی افسانه‌ ای و پرنده با شمشیر های تیز سامورایی و یا بسیار صنعتی می‌ دانیم، بنیانگذار شرکت سونی در این زمینه گفته‌ های جالبی دارد، توجه کنید.

واژه‌ ای کاربردی در ژاپن ( موتا - تای - نای ) : 

ما ژاپنی‌ ها ذهنمان همواره درگیر مساله حفظ و ادامه بقاست. هر روز زمین زیر پایمان به معنای واقعی کلمه به لرزه درمی‌ آید ما زندگی هر روزمان را در این جزایر آتشفشانی با خطر همیشگی زلزله و توفان و امواج برآمده از جزر و مد اقیانوس و برف و بوران‌ های کشنده می‌گذرانیم. جزایر سرزمین ما چیزی از مواد خام جز آب به دست نمی‌ دهد و کمتر از یک‌چهارم خاک ما قابل زندگی یا کشت و کار است از این رو است که چیزهایی که داریم برایمان گرانبهاست. و نیز از اینرو است که یاد گرفته‌ ایم که طبیعت و عناصر آن را حرمت بگذاریم، ذخیره کنیم، چیزها را کوچک و ریز کنیم و از تکنولوژی برای ادامه بقا و حیات یاری بگیریم.

ما ژاپنی‌ها خودمان را مردمی عمیق در مورد مذهب نمی‌دانیم هر چند که ایمانی مذهبی داریم. اعتقاد ما بر این است که خدا در همه چیز وجود دارد.ما در عین حال بودایی مذهب، کنفسیوس منش، شینتو آیین و مسیحی هستیم و با این همه بسیار معتقد به اصالت عمل هستیم.ـ یکی از مهم‌ترین مفاهیم ارزشی که از دیرباز گرامی داشته‌ایم واژه‌ای است که ترجمه ساده قابل فهمی نمی‌توان از آن کرد یعنی کلمه موتا تای نای که آن را می‌شود موتا ـ تای ـ نای تلفظ کرد این سخن مفهومی اساسی و رمزی دارد که می‌ تواند به معرفی و شناخت سرزمین، مردم و صنعت ژاپن کمک بسیار کند.

این لفظ می‌ رساند که هر چیز در این دنیا موهبتی است از سوی پروردگار و باید که شکر این نعمت را داشته باشیم و هرگز چیزی را بیهوده وانگذاریم و ضایع نکنیم.موتا تای نای در لغت، نامربوط و ناپرهیزگار معنی می‌دهد، اما در مفهوم عمیق‌تر، نعمت، بی‌حرمتی به مقدسات را می‌رساند.ما ژاپنی‌ها بر این احساس و عقیده‌ایم که همه چیز همچون امانتی قدسی و آسمانی به ما سپرده شده و در واقع ودیعه داده شده است تا بهترین استفاده را از آن بکنیم.

ضایع کردن چیزی گناه شمرده می‌شود. ما کلمه موتا تای نای را برای طلب کردن چیزهای ساده مانند آب و کاغذ هم به کار می‌بریم. شگفت نیست که معنا و مفهومی فراتر از میانه‌روی و نگهداری و ذخیره ساختن است. نگاه ما ژاپنی‌ها پدید آمده است. می‌دانم که این معنی در غرب و در جاهای دیگر شرق تا اندازه‌ای نمود دارد. اما در ژاپن مفهوم خاصی را می‌رساند. مبارزه برای حفظ و ادامه حیات و بقا در گذر روزگار سخت و در برابر مشکلات طبیعی و نیز تلاش برای تولید محصول با حداقل مواد خام راه و رسم زندگی ژاپنی‌ها شده است. از این‌رو تلف کردن، باعث شرم و در واقع گناهی بزرگ شناخته شده است در سالیان گذشته که ژاپن یک‌سره از جهان بریده بود ما ناگزیر بودیم که با هر مصیبت و قهر طبیعت با وسایل و منابع خودمان مقابله کنیم.

ما از سختی‌ها بیشتر یاد می‌گیریم تا از...

چكیده :

چكیده : 

بیشتر كارآفرینان نه به این دلیل كه باهوش هستند به موفقیت رسیده اند بلكه به دلیل این است كه توانسته اند از یك موج تغییر استفاده كنند .

انسان های كوته بین موفقیت هایشان را به شانس و اقبال نسبت می دهند درحالیكه موفقیت به دلیل شناخت تغییرات و كشف فرصت و به نوعی سوار شدن بر موج تغییر می باشد .

موفقیت در كارآفرینی به ایده مربوط می شود اما ایده به تنهایی كافی نیست و مثال واضح آن میلیون ها نفر در جهان هستند كه ایده هایی در سر دارند ولی هیچ یك به پول تبدیل نمی شوند .

راه اندازی یك كسب و كار موارد مهم زیر را شامل می شود : استخدام كاركنان ، خرید تجهیزات و ماشین آلات ، اجاره كردن مكان ، بازاریابی ، تامین مالی ، ارتباط برقرار كردن با تامین كنندگان و ... .

كارآفرینان برای كسب و كارشان باید از سندی مكتوب استفاده كنند كه منطبق با ادبیات كسب و كار باشد كه به آن طرح كسب و كار یا بیزینس پلن می گویند .

محیط كسب و كار بسیار مهم است و باید بررسی شود یك رستوران با الگوی خاص برای اداره شدن در ژاپن امكان موفقیتش در انگلستان یا اروپا به همان شیوه بسیار كم است و نباید از نقش محیط و فرهنگ به سادگی گذشت . باید انعطاف پذیری داشت و به سرعت با تغییرات محیطی منطبق شد . آنها را درك و خود را بر طبق آنها اصلاح نمود .